Verzekeraars hebben in 2017 €101 miljoen bespaard door het opsporen van fraudeplegers

Per werkdag werd er in 2017 meer dan € 400.000,= aan fraude ontdekt en omdat dus blijkt dat analyse loont, zal er vaker – ook steekproefsgewijs – nader onderzoek gedaan worden bij schadeclaims. Dat is mooi, want zeg nu zelf: “als eerlijke verzekeringsklant wil je toch niet, dat je iedere keer meer premie moet gaan betalen omdat de schadelast (door die frauderende personen) bij een verzekeraar te hoog wordt?”

Wanneer een verzekeringsrelatie een schadeclaim indient bij de verzekeraar, kan de verzekeraar een onderzoek instellen naar die claim. Dit gebeurt of willekeurig of als er bepaalde vermoedens zijn.

Er volgt dan een onderzoek waarbij bijvoorbeeld een soort verzekeringsrechercheur ingeschakeld wordt om een interviews af te nemen bij de verzekerde of bij gezinsleden/buren/schadeherstellers etc. Blijkt dan, dat de verzekeraar van mening is dat er sprake is van opzettelijke misleiding, ofwel verzekeringsfraude, dan zullen er maatregelen genomen worden.

Er is een steeds betere samenwerking tussen politie, justitie en verzekeraars. Ook onderling hebben verzekeraars steeds meer contact en worden ervaringen uitgewisseld. Daarnaast worden verzekeraars steeds beter in de analyse van data. Bij het Verbond van Verzekering is er inmiddels een speciale afdeling voor de opsporing en bij de verzekeraars zelf werken ook zo'n 450 fraude-coördinatoren. Vaak zijn dit oud-politiemensen en financiële (data)experts.

Onder verzekeringsfraude wordt o.a. verstaan:

De schade heeft plaatsgevonden, voordat de verzekering in ging (bijv. scheur in de autoruit en daarna pas de beperkt cascodekking afsluiten);
Het schadebedrag wordt willens en wetens opgehoogd (het 7 jaar oude laminaat wordt ineens 3 jaar oud);
De daadwerkelijke schadeoorzaak is anders dan opgegeven;
De dure camera is helemaal niet overboord gevallen tijdens de vakantie, maar wordt nog steeds gewoon gebruikt;
Een schade wordt nog een keer geclaimd, al dan niet met een ander verhaal of op een andere polis;
De echte regelmatige bestuurder van de auto is een ander dan de persoon die is opgegeven bij de aanvraag van de verzekering (bijvoorbeeld de moeder wordt aangemeld als “regelmatige” bestuurder, i.p.v. de 19 jarige zoon).

Komt er aan het licht dat er fraude is gepleegd, dan heeft dit forse gevolgen

Er volgt géén uitkering

De verzekeraar zal bij vastgestelde verzekeringsfraude (vrijwel) altijd de uitkering van de schadeclaim weigeren. Dit zal de verzekeraar doen met een beroep op de wet of de polisvoorwaarden van de verzekering.
De verzekering wordt beëindigd

Een tweede maatregel die bij vastgestelde fraude (vrijwel) altijd genomen wordt door de verzekeraar is de beëindiging van die verzekering of van het gehele verzekeringspakket.
Gegevens worden geregistreerd

Een derde (mogelijke) gevolg is de opname van de (persoons)gegevens in het Incidentenregister van de betreffende verzekeraar, wat neerkomt op een eigen zwarte lijst van de verzekeraar. Vaak zal een verzekeraar echter ook andere verzekeraars willen waarschuwen. In dat geval worden de (persoons)gegevens ook gezet in het zogeheten Extern Verwijzingsregister (afgekort: EVR) van de stichting CIS te Den Haag. Alle aangesloten verzekeraars hebben toegang tot het EVR van de stichting CIS. De maximale duur van registratie is acht jaar.
De gemaakte kosten voor dit speurwerk moet de fraudeur betalen

Verder zal de verzekeraar ook de gemaakte onderzoekskosten gaan verhalen op de verzekerde.
Aangifte bij politie

Tot slot zal in sommige gevallen aangifte worden gedaan bij de politie van (verzekerings)fraude en/of valsheid in geschrifte.